دولت وحدت و اصلاح ریل حکمرانی
دولت شهید رییسی را باید دولت «وحدت و یگانگی» دانست. هرچند مخالفانش با گزاره هایی، چون «یکپارچگی حاکمیت» کوشیدند مزیت های او و دولتش را به حاشیه ببرند، اما نمی توان این واقعیت را انکار کرد که یکی از دلایل اصلی موفقیت های گوناگون این دولت که مورد اذعان منتقدان منصف نیز است، اصلاح ریل حکمرانی پایان دادن به همین دوگانه ها بود.
به گزارش هانسی، محمدجواد اخوان در یادداشتی با این عنوان در روزنامه جوان نوشت: دولت شهید آیت الله رییسی به رغم عمر نسبتاً کوتاه موفق شد به یکی از پیچیده ترین چالش های حکمرانی کشور، یعنی گرفتاری ساختار اجرایی در میانه دوگانه های کاذب پایان دهد و بدین ترتیب ریل حکمرانی را اصلاح کند. این دوگانه ها گاه برساخته رسانه ها بوده و گاه از دل تیوری های وارداتی حوزه اندیشه سیاسی رشدونمو کرده بود. در طول سال های 1368 تا 1400 مجموعه متنوعی از دوگانه های سیاسی در فضای دانشگاهی و رسانه ای مطرح شد که با مشغول سازی توان کشور عملاً موجب فرصت سوزی شد. هرچند در ساحت تبیین و نظر، بطلان بسیاری از این دوگانه ها پیش تر به اثبات رسیده بود، اما حضور آیت الله سیدابراهیم رییسی در مسند ریاست جمهوری و مشی سیاست ورزی او را می توان تجلی عملی پایان یافتن مجادله بیهوده بر سر چنین دوگانه هایی دانست.
چهار وجه مهم این دوگانه های باطل را چنین می توان برشمرد:
1- دوگانه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی: بعد از پایان جنگ تکنوکرات ها با طرح این دوگانه کوشیدند بقای جمهوری اسلامی را در گرو دست کشیدن از آرمان های انقلاب اسلامی معرفی کنند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه گام دوم چنین تعارضی را بی معنا دانسته و تصریح کردند: «انقلاب اسلامی پس از نظام سازی، به رکود و خموشی دچار نشده و نمی شود و میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی تضاد و ناسازگاری نمی بیند، بلکه از نظریه نظام انقلابی تا ابد دفاع می کند.» رویکرد دولت سیزدهم در حوزه های مختلفی از جمله سیاست خارجی نشان داد که میان انقلابی گری و نظام یافتگی تعارضی در واقع وجود ندارد و می توان هم آرمان های انقلاب اسلامی را تعقیب کرد و هم در قامت یک دولت- ملت متعارف در صحنه سیاست بین الملل بازیگری کرد. ازاین رو می توان رویکرد این دولت را در امتداد احترام به نظریه «نظام انقلابی» دانست.
2- دوگانه میدان و دیپلماسی: از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی بخش مهمی از سیاست خارجی جمهوری اسلامی معطوف به حمایت از مستضعفان و نهضت های آزادی بخش بوده و در دهه های اخیر، این رویکرد منجر به شکل گیری «عمق راهبردی خارجی» و اقتدارافزایی جمهوری اسلامی شده است. درعین حال در زمان دولت یازدهم و دوازدهم، تلاش شد با طرح دوگانه میدان و دیپلماسی، شکافی در بازوهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی تعریف و مانع از هم افزایی این دو بازوی اقتدار نظام شوند. هرچند شخص آیت الله رییسی در شعارهای انتخاباتی خود هیچ گاه به اندازه حسن روحانی بر موضوع سیاست خارجی تمرکز نکرده بود، اما با اتخاذ دیپلماسی متوازن و نیز وحدت دیپلماسی و میدان (که مخصوصاً ماحصل مجاهدت های شهید حسین امیرعبداللهیان بود)، عملاً برکات و دستاوردهای سیاست خارجی انقلاب اسلامی را نشان داد و به ادعای تعارض میدان و دیپلماسی پایان داده شد.
3- دوگانه اسلامیت و جمهوریت: هرچند در ذات نظریه مردم سالاری دینی، تلازم مردم و دین وجود دارد، اما در سال های پس از دوم خرداد تلاش شد میان این دو مولفه تعارض نشان داده شود و کسب رضایت مردم و جلب رضایت الهی به عنوان دو رویکرد کاملاً متضاد معرفی گردد. گزاره «مردم را به زور نمی توان به بهشت برد» که از سوی حسن روحانی تکرار می شد، به نوعی در راستای القای این گزاره باطل بود. رویکرد مردم گرایی و مردم محوری شخص آیت الله رییسی و دولتش در عین تقید و افتخار آن به ارزش های دینی در عمل نشان داد که کسب رضایت خالق هیچ تباینی با رضایت مخلوق ندارد و می توان توامان برای رضای خدا و مردم تلاش کرد که این تجلی عملی مردم سالاری دینی بود.
4- دوگانه انتزاع گرایی و عمل گرایی: تا پیش ازاین شاهد بروز دو برداشت بعضاً متضاد در فهم گفتمان انقلاب اسلامی بودیم که بخشی از نیروهای معتقد به این گفتمان، بدون هرگونه تجربه عینی و اجرایی با طرح گزاره های انتزاعی و بعضاً غیرقابل تحقق خود را نماد این گفتمان معرفی می کردند و در مقابل، برخی دیگر جریانات نیز کار پرحجم و گاه بدون نظریه پشتیبان را انقلابی گری می دانستند. در مدیریت شهید آیت الله رییسی نشان داده شد که هم می توان به مبانی نظری انقلاب اسلامی توجه کرد و هم کار و تلاش خستگی ناپذیر برای تحقق آن را دنبال کرد. ایشان نشان داد که رویکرد نظری و انتزاعی صرف یا پرکاری بدون اتکا به نظریه به معنای انقلابی گری نیست و انقلابی گری در وحدت نظر و عمل معنا می یابد.
در یک نگاه می توان گفت دولت شهید رییسی را باید دولت «وحدت و یگانگی» دانست. هرچند مخالفانش با گزاره هایی، چون «یکپارچگی حاکمیت» کوشیدند مزیت های او و دولتش را به حاشیه ببرند، اما نمی توان این واقعیت را انکار کرد که یکی از دلایل اصلی موفقیت های گوناگون این دولت که مورد اذعان منتقدان منصف نیز است، اصلاح ریل حکمرانی پایان دادن به همین دوگانه ها بود؛ دوگانه هایی که برای ایجاد اختلال در مسیر کارآمدی نظام پدید آمده بود و عبور از آن ها کامیابی دولت سیزدهم را به رغم عمر کوتاه آن سبب شد. بر این اساس رییس جمهور نهم – با هر سلیقه سیاسی- برای موفقیت باید راه شهید جمهور را ادامه دهد و مسیری را که شهید رییسی پیمود، امتداد دهد.
پایان خبر هانسی
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دولت وحدت و اصلاح ریل حکمرانی" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دولت وحدت و اصلاح ریل حکمرانی"، کلیک کنید.