نقدهای تند و تیز به پارسا پیروزفر و شهاب حسینی/ مست عشق را ببینیم؟

به گزارش خبرگزاری هانسی، جنبه های عرفانی و حیرانی در کنار روایت های متعدد عامه پسند از حکایت شمس و مولانا سبب شده است تا بیش از پیش کار کردن از این قصه پرماجرا دشوار باشد چرا که راه به مویی بند است و اندک لغزشی می تواند تصویری مخدوش در ذهن مخاطب علاقه مند به جای بگذارد.

به گزارش ایرنا، مست عشق ساخته حسن فتحی اثری نیست که مخاطب را سرمست از سالن سینما خارج کند و متاسفانه فیلمساز با آنکه قبلا تبحر خود را در ساخت آثار تاریخی نشان داده است در این اثر آن چنان که باید موفق نیست چرا که قصه ای که روایت می کند زبانش الکن است.

در این فیلم اگرچه انتظار می رفت تا تصویری پررنگ تر، شفاف تر و ملموس تر از مولانا و پریشان احوالی او بعد از ملاقات با شمس بدهد، بیشتر درگیر خرده روایت هایی است که همه در سطح می ماند و از لایه های عمیق داستان می کاهد.

شاید بزرگترین ایرادی که به آخرین ساخته حسن فتحی وارد است اینکه فیلم چیز زیادی جز آنچه مخاطب از قبل پیرامون حکایت شمس و مولانا میداند به او نمی دهد و همین ضعف بزرگ باعث می شود تا تماشاگری که تشنه شنیدن زوایای دیگری از حکایت شمس و مولانا است، مغموم از سالن سینما خارج شود و جز آنچه می دانسته است چیزی بر انبانش اضافه نمی شود و چه خوب بود که فیلمساز با پژوهشی عمیق تر، پرده هایی نو تر بر این روایت اسرار آمیز می گشود.

مست عشق فارغ از قصه به لحاظ تکنیک و ساخت نیز با مشکلاتی روبروست که از جان اثر می کاهد و اگرچه فیلمساز تلاش کرده است با پرهیز از روایت خطی با حرکت در گذشته و حال، ریتم و ضرباهنگ بهتری به کار خود بدهد اما این رفت و آمدهای زمانی نیز انگار به خوبی چفت و بسط نشده است و زبان فیلم به یکدستی لازم نرسیده است

مست عشق فارغ از قصه به لحاظ تکنیک و ساخت نیز با مشکلاتی روبروست که از جان اثر می کاهد و اگرچه فیلمساز تلاش کرده است با پرهیز از روایت خطی با حرکت در گذشته و حال، ریتم و ضرباهنگ بهتری به کار خود بدهد اما این رفت و آمدهای زمانی نیز انگار به خوبی چفت و بسط نشده است و زبان فیلم به یکدستی لازم نرسیده است.

موضوع دیگر در این فیلم اینکه مخاطب را کمی از اتمسفر اثر دور می سازد و آن چنان که باید فضا برایش باور پذیر نمی شود بی شک دوبله بد فیلم است و در کنار بد بودن آن سینک نبودن صدا و تصویر بازیگر در برخی سکانس ها بر عمق فاجعه می افزاید و این خطا برای سینمایی که یکی از افتخاراتش همواره قدرت دوبله آن در طول تاریخ سینما است خطایی نابخشودنی است.

بازی ها در مست عشق چندان اوج و فرودی ندارد، سیرش در سکون و ایستایی است و جز شهاب حسینی که شمس را خوب از آب درآورده است و ابراهیم چلیکول بازیگر ترک که در تک سکانس هایی درخشان است، حرف دیگری برای گفتن نیست.

این فیلم در طراحی صحنه، فضا، لباس و حرکت دوربین چندان بی ربط نیست و فتحی در مقام کارگردان توانسته است در این بخش از فیلم خود بر خلاف تدوین آن موفق تر عمل کند و تا اندازه ای از استانداردهای لازم برخوردار باشد. در پایان باید گفت مست عشق بیش از هر چیز فیلمی بلاتکلیف است که نه روح یک روایت تاریخی و عرفانی را به معنای کامل در خود دارد و نه اثری است که حداقل، جاذبه های تکنیکال و سینمایی آن مخاطب خود را به وجد آورد.