هشت دلیل برای دوست داشتن شهید خدمت

شهیدرییسی مدیر کارتابلی نبود؛ خودش اینگونه می گفت و از مدیرانش هم همین توقع را داشت. آمار سفرهای استانی را نداشت و همین شهادت او در انجام سفر و ماموریت، گواه همین مدعاست.

به گزارش هانسی، ایمان شمسایی، روزنامه نگار و مدیرکل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی در یادداشتی که در شماره امروز روزنامه «همشهری» منتشر شد، نوشت: این یک دلنوشته است؛ دلنوشته ای از نظرات و احساسات شخصی؛ برگرفته از حس و حال خود با یک چیز که ممکن است دیگرشمول باشد یا نباشد.

1- بهشتی؛ حجت انقلابی گری

از میان شخصیت ها یا بهتر بگویم اسطوره های انقلاب اسلامی، شهیدبهشتی را از همه بیشتر دوست دارم. شاید دلیلش ارتباط شخصی خانوادگی با ایشان باشد. پدرم از بازماندگان فاجعه هفتم تیر است و سال ها مسیولیت ستاد بزرگداشت شهدای سرچشمه را برعهده داشت. لالایی کودکی ام همانگونه که مادرم می گوید سرودهای شهیدبهشتی بود؛ یعنی پدرم با سرود شهید سرچشمه مرا می خواباند. فارغ از این فضای احساسی، شهیدبهشتی ویژگی های دیگری نیز داشت؛ به روز و دنیادیده بود، اهل گفت وگو و مناظره علمی بود، زیبا و جذاب بود، معمار قانون اساسی و از سرآمدان نهضت خمینی کبیر بود و درنهایت مظلوم بود و تهمت ها به او زده شد.

شهیدرییسی مرا خیلی یاد شهیدبهشتی می انداخت؛ سیادت، قضاوت، خوش رو و سیمایی و مظلومیت.

2- دیپلماسی زیارت

22بهمن1394راهپیمایی کنندگان مشهدی دسته دسته وارد صحن جامع رضوی شدند. سیدابراهیم رییسی سخنران آن سال حرم بود؛ در مقام یک روحانی مشهدی و مسیول در قوه قضاییه. اتفاقا در ردیف جلوی من با محافظش ایستاد و نماز خواند. 7روز بعد آیت الله واعظ طبسی دچار عارضه شد و اواسط اسفندماه دارفانی را وداع گفت. نام چندین نفر را در گمانه زنی ها شنیده بودم برای تولیت آستان جز رییسی. وقتی اسمش را شنیدم جا خوردم! عجب! چه گزینه جالبی که اصلا تصورش را نمی کردم. ابتدا گمان کردم چون آستان، ثروت زیادی دارد و حاشیه های اقتصادی در اطرافش پرسه می زند، رهبر انقلاب یک قاضی و دادستان را آنجا گماردند تا اوضاع را سامان دهد. بیراه هم البته نبود. رییسی که منصوب شد، در معارفه اش حضور داشتم. او در سخنانش از دیپلماسی زیارت و حمایت از زایر از مبدا تا مقصد سخن گفت؛ حرف هایی که از خیلی از آنها سر درنیاوردم، اما به مرور و خیلی سریع نمودش در آستان عیان شد.

3- اقدامات تحولی در آستان قدس

برای من که 6 ماه دوران تولیت مرحوم آیت الله واعظ را درک کردم، نظم، یکپارچگی، شکوه و تنوع در خدمات آستان قدس رضوی بیش از همه چیز در ذهنم پررنگ بود. اینجا چقدر منظم است، یک لحظه برق نمی رود، خادم ها شیک و تمیزند، بوی خوش در حرم می آید و پارکینگ و سرویس های بهداشتی هم مرتبند. از نهادهای بزرگ اقتصادی تا فرهنگی در کنار مجموعه عظیم حرم، خودنمایی می کنند. هنر رییسی، شناخت دقیق نقاط مثبت، تقویت و تکمیل آنها بود. رییسی خلاها را فهمید. نخست، کم بودن مشارکت مردم؛ حرمی با این عظمت چرا فقط عده محدودی خادم دارد؟ این همه مشتاق مگر حق خدمت ندارند؟ رییسی طرح خادمیاری را به راه انداخت تا خدمتگزاران حرم از 6هزار نفر به 200هزارنفر برسند.

نکته بعدی، توسعه مفهوم خدمت بود. خادمیاران باید در شهر خود به نیت حرم و برای امام رضا(ع) در شغل و حرفه خود خدمت کنند و ماهی یک روز به حرم بیایند و آنجا خادم باشند.

مسیله سوم، آسان گیری به زوار بود. خوابیدن در حرم از گناهان نابخشوده در حرم بود و با برخورد خادمان مواجه می شد. رییسی 2رواق در دارالحجه (زیرزمین) برای خانم ها و آقایان برای استراحت اختصاص داد؛ با پتو و وسایلی که هر روز شسته می شدند.

یادم هست آخرین قایم مقام دوران تولیت فقید در گزارشی که روز معارفه آقای رییسی ارایه کرد، گفت: سالی 2میلیون غذا در حرم به زوار داده می شود. یک یا 2سال بعد، مرتضی بختیاری، رییس فعلی کمیته امداد و قایم مقام آستان قدس رضوی در گزارشی این رقم را 8میلیون اعلام کرد. تولیت شهید در عین حال تاکید کرد حتی یک ملک برای غذا فروخته نشده و در شرایط بد اقتصادی، نذورات مردم 38درصد و رقبات وقفی از 4 به بیش از 50 مورد افزایش پیدا کرده است. چرا؟ چون مردم اثرات خدمت صادقانه را در حرم دیده و بیشتر برایش نذر کرده اند.

توجه به محرومان، کار بزرگ رییسی در آستان قدس بود. از نخستین اقدامات او، تاسیس معاونت امداد مستضعفان بود. اختصاص حق التولیه به این معاونت و نذورات مختص مردمی برای محرومان و پس از آن تاسیس بنیاد کرامت برای توسعه خدمت به مستضعفان کار مهم دیگر رییسی بود که شرح آن در این مجال نمی گنجد. توزیع غذای گرم در میان محرومان، ساخت درمانگاه، مدرسه، تکمیل پروژه های عمرانی حاشیه مشهد و… ازجمله این اقدامات است.

گام بعدی و اساسی رییسی، تجمیع و ساماندهی امکانات موجود در آستان قدس بود. ساختار تشکیلاتی آستان متشکل از قایم مقام به عنوان عالی ترین مقام اجرایی، سازمان اقتصادی و چند معاونت ستادی بود و موسسات فرهنگی، آموزشی و درمانی با هیات مدیره اداره می شدند. رییسی، سازمان فرهنگی را برای تجمیع تصمیم گیری و یکپارچگی مجموعه های فرهنگی چون انتشارات به نشر، چاپخانه عظیم آستان، موسسه تربیت بدنی، موسسه جوانان، موسسه آفرینش های هنری و… تشکیل داد. برای ساماندهی ای به مراکز علمی چون دانشگاه امام رضا علیه السلام، علوم اسلامی رضوی، بنیاد پژوهش ها و نیز مراکز درمانی چون بیمارستان رضوی و دارالشفا و معاونت علمی را تاسیس کرد. حوزه رسانه هم تنها روزنامه قدس و پایگاه اطلاع رسانی آستان را در اختیار داشت و رییسی با تاسیس مرکز ارتباطات و رسانه، ضمن تقویت جایگاه روابط عمومی، شبکه تلویزیونی، موسسه کار در حوزه چندرسانه و مجازی و حوزه ارتباطات مردمی را به چرخه محصولات رسانه ای افزود.

در اینجا قصد ارایه آمار از سود و زیان موسسات اقتصادی را نداریم، اما مجموعا با تجمیع و ساماندهی موسسات و امکانات موجود و افزایش و ارتقای آنها، موج جدیدی از خدمت رسانی در آستان به چشم خورد که محصول توجه به توان موجود و داشته ها و استفاده از ظرفیت مردم و نخبگان بود.

شهیدرییسی جمعه ها یک هفته درمیان در جمع فعالان فرهنگی مشهد، تفسیر نهج البلاغه می گفت و انتهای جلسات، هرکسی از هر دری سخن می گفت و با تولیت آستان قدس حرف می زد.

در حوزه حرم نیز سازمان حرم را شکل داد و معاونت های اماکن متبرکه، تبلیغات اسلامی و حریم حرم و کلا هرچه در جغرافیای حرم بود را ذیل مدیریت عالی حرم تجمیع کرد. او به زیارت، نگاه فرهنگی و راه گشا در توسعه روابط اجتماعی داشت. معتقد بود زایر را باید از خانه تا خانه دنبال کرد؛ یعنی او را آورد، اسکان داد، خدمات فرهنگی و مادی به او ارایه کرد و به خانه اش بازگرداند. او چند زایرشهر در مشهد ساخت؛ حتی باغ های بلااستفاده آستان چه در مشهد و چه در تهران را هم در اختیار جوانان به صورت اردوگاه قرار داد. او اقدام بین المللی هم داشت. اجلاس اعتاب مقدسه را برگزار کرد و تولیت های بقاع متبرکه نجف، کربلا، سامرا، کاظمین، شیراز و قم را به مشهد آورد و از ضرورت هم افزایی در امر زیارت و «دیپلماسی زیارت» سخن گفت.

4- رویکرد تحولی در قوه قضاییه

دیدگاه تحولی شهیدرییسی در قوه قضاییه نیز تداوم داشت. سند تحول قوه رونمایی شد. سفرهای استانی جان تازه گرفت و کار به حدی پیش رفت که مردم از رییس قوه قضاییه تقاضای کدخدامنشی و حل و فصل دعواهای خانوادگی و شخصی را هم داشتند.

5- توجه به رسانه

ستون پیام های مردمی در روزنامه قدس، با توصیه شهیدرییسی به راه افتاد. او تاکید می کرد که روزنامه نباید مجیز او را بگوید و باید عیب سیستم را به او یادآوری کند. انتقاد از خروج سرویس های بهداشتی به بیرون از حرم در رسانه آستان قدس و از کلام مردم، باعث شد مجددا سرویس ها در داخل مهیا شوند. با خواندن پیام های مردمی در روزنامه قدس با موضوع اخذ کارمزد خارج از عرف از مراجعان موسسه اعتباری آستان برای دریافت تسهیلات از این مجموعه، باعث شد تا تولیت شهید، شبانه مدیر مجموعه را مورد خطاب و پرسش قرار دهد و مسیله حل و فصل شود. در رسانه، به آستان قدس پیشنهاد شد که در داخل حرم و قفسه های قرآن و ادعیه، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه نیز گنجانده شوند و این پیشنهاد هم به دستور تولیت، عملیاتی شد. در قوه قضاییه و ریاست جمهوری هم به همین شکل بود. رییس شهید قوه قضاییه با دیدن گزارش خبرنگار رسانه ملی از قاچاق خودرو با لنج، به رییس وقت سازمان بازرسی دستور پیگیری داد. در جمع مدیران رسانه ها با اسم از تجربه ستون پیام مردمی روزنامه قدس نام برد و تاکید کرد که رسانه را پل ارتباطی با مردم می داند و همین گونه هم بود. در ریاست جمهوری هم دور مطالب انتقادی روزنامه ها خط می کشید و به دفتر و وزرای مرتبط دستور رسیدگی می داد. حتی بارها از دفتر رییس جمهور با مدیر یا خبرنگار تماس می گرفتند که فلان شبهه در رسانه را پاسخ دهند و سوال مخاطب و مردم مرتفع شود. برخی رسانه ها از این اقدام دولت به «دولت جوابیه» کنایه زدند؛ اما این کار اتفاقا جدی دانستن رسانه و لزوم شنیدن و پاسخگویی است. 17مرداد سال گذشته نیز در جشن روز خبرنگار و اختتامیه جشنواره رسانه های ایران حاضر شد و برای خبرنگاران از مسایل صنفی و نگاه دولت به حوزه رسانه گفت. نشست خبری با خبرنگاران استانی هم پایان بخش تمام سفرهای استانی او بود.

6- کف خیابان و نه پشت میز

شهیدرییسی مدیر کارتابلی نبود؛ خودش اینگونه می گفت و از مدیرانش هم همین توقع را داشت. آمار سفرهای استانی را نداشت و همین شهادت او در انجام سفر و ماموریت، گواه همین مدعاست.

7- اخلاص

شهیدرییسی اهل نمایش نبود؛ خالص، پاک و محجوب بود؛ حتی منتقدانش هم از اخلاق و روحیه مردمی اش تجلیل و در عین حال سیاست های دولت را نقد می کردند. اخلاق حسنه، روی گشاده، شوخ طبعی و پرکاری او را چپ و راست تصدیق می کنند.

8- معنویت داشتن و اهل بیتی بودن

شهیدرییسی جایگاه علمی، سیاسی و قضایی بالایی داشت. دادستان شهر، رییس سازمان بازرسی کل کشور، دادستان کل کشور، معاون اول قوه قضاییه، رییس قوه قضاییه، تولیت آستان قدس رضوی و رییس جمهور؛ از این مناصب بالاتر مگر داریم؟ اجتهاد و دکتری داشت و درس می گفت، اما روضه و منبرش ترک نمی شد. او پیرو امامین انقلاب در تمام سطوح از استکبارستیزی تا انقلابی گری تا مردمی بودن و زیست ساده و معمولی و خستگی ناپذیری تا برپایی مجلس وعظ و روضه و حفظ رشته اتصال با اهل بیت علیهم السلام به عنوان ریسمان الهی سعادت بود. رییسی از دنیا رفت. شهید شد و با شکوه بدرقه شد.تاریخ انقلاب کم نداشته از این وقایع. برای امثال ما شاید تازگی داشته باشد، اما حافظه انقلابی که ترور مطهری ها و مفتح ها و شهدای محراب تا هفتم تیر و هشتم شهریور و فقدان امام را دیده، خیلی تعجب نمی کند اگر رییسی را هم از دست بدهد؛ چون موجودیت ما بر اعتقاد به حیات پس از مرگ و تاثیرگذاری با شهادت است. از حسین بن علی(ع) تا خمینی و بهشتی از دنیا رفته اند و پس از شهادت و فقدانشان اتفاقا بیشتر قدرشان دانسته شده است. تابوت رییسی و 7شهید شریف دیگر حادثه اخیر، از غرب تا مرکز و شرق کشور گردانده شد و همه جای ایران و دنیا فهمیدند که اجر اخلاص، تدین، مهربانی و کار مجاهدانه، اسطوره شدن است. اسطوره، مماتش گاهی از حیاتش موثرتر است؛ چراکه با تغییر و ارتقای استانداردهای رفتاری، به قول معروف ریل گذاری می کند.

در یک کلام، رییس جمهور بعدی نمی تواند مردمی نباشد و زیست سیدابراهیم رییسی نداشته باشد. شهید آیت الله دکتر سیدابراهیم رییسی در دیدار با اصحاب رسانه به مناسبت روز خبرنگار سال96 که در روزنامه قدس برگزار شد، جمله ای گفت که مناسب این ایام و خود اوست؛ سیدشهیدان اهل خدمت گفت: «امام حسین(ع) جهل زدایی کرد از جامعه. شهید با خون خود جهل زدایی می کند و قدرت تحلیل به مردم می دهد.» بله! آگاهی و قدرت تحلیل مردم پس از واقعه 30اردیبهشت1403 باعث شد تا دیگر به جوسازی ها گوش نکنند و خادم واقعی خود را در عرصه عمل پیدا کنند. مردم پس از رییسی دیگر رییس جمهور متکبر و غیرمردمی را نخواهند برگزید.

پایان خبر هانسی